مادر مرا ببخش!

درد بدنم بهانه بود

كسي رهايم كرده كه صداي بلند گريه هايم

اشك هايت را در آورد

از اين ميعادگاه تكراري خسته ام...

بيا اين بار جاي ديگر قرار بگذاريم، برا باهم بودن!

جايي جز، خيالم!!!

با سر زمين خوردم !!!

چرا دلم شكست ؟؟؟

نه چشمانم شور نبود !

اگر آخر كارمان ندامت شد،

دست هايم نمك نداشت...

هميشه چوب سوختني نيست، خوردني هم هست !

ما گاهي چوب سادگيمون رو مي خوريم...

براي يك ثانيه عاشقم باش !

من باتري ساعتم را در مي آورم...

لبخندش را تقسيم كرد !

خنده اش نصيب من شد، لب هايش مال ديگري ...

بيچاره دلم

با ديدنت باز هم لرزيد

نميدانست تو همان بي وفاي ديروزي

بيچاره دل است

عقل ندارد

بعضي وقت ها...

چنان كيشت مي كنند...

كه سالهاي سال مات مي ماني!!!

رفت که رفت ...

قلاده اش را می اندازم گردن دیگری !

خدایا

دلگیر نشو از من،

ولی دنیایت ته نامردیه...

یادت هست روزی پرسیدی این جاده کجا می رود؟

ومن سکوت کردم...

دیدی؟ جاده جایی نرفت !

آن که رفت تو بودی ! تو ...

پرسیدن چند سال داری؟

گفتم: روز های تکراری عمرم را خط بزنی،

کودکی چند ساله ام...

بین این همه که جان آدم را به لب می رسانند،

اسم عزراییل

بد در رفته...

تو را با آخرین سیگاری که به یادت کشیدم،

به ته کفشم سپردم...

بعضی ها  گریه نمی کنند 

اما از چشم هایشان معلوم است که اشکی به بزرگی یک سکوت،

گوشه چشمشان به کمین نشسته ...

مخاطب خاصی ندارد نوشته هایم !

اما تا دلت بخواهد همدرد دارد،

داغ تمام نوشته هایم ...

زخم زندگی ام تویی !!!

همه به زخم هایشان دستمال می بندند،

اما من به زخمم دل بستم...

غمگینم...

مثل عکسی در اعلامیه ترحیم !

که لبخندش ،

دیگران را می گریاند...

اینایی که تو پارک تنها یه گوشه میشینن و هنذفری تو گوششونه ،

اینایی که تو خیابون همیشه سرشونو پایین میندازن و راه میرن ،

اینایی که تو تاکسی خودشونو می چسبونن به در که کناریشون معذب نباشه .

اینایی که دلشون واسه هیشکی تنگ نمیشه !!! اینا...

اینارو خیلی مواظبشون باشین

اینا هیچی واسه از دست دادن ندارن !

قبلا یه نفر هرچی داشتن رو ازشون گرفته...

     وقتی که رفتی سرم را از ته تراشیدم !

     آخه ،

    خاطره دستانت دیوانه ام می کرد...

می پسندم پاییز را که معافم میکند،

از پنهان کردن دردی که در صدایم می پیچد

و اشکی که در نگاهم می چرخد .

همه می پندارند که سرماخورده ام...

طعم اولین هم آغوشی با تو را

حتی در بهشت هم نمیتوانم تجربه کنم !

زمین به کنار...

  احتیاط !

  در این شهر لاکردار

  تمام کوچه باغ های عاشقی

  به اتوبان های تنهای وصل می شوند ...

اینجا ...

 مهم نیست کجاست !

بی تو ،

همه جا دور است ...

 تو نیستی اما من برایت چای می ریزم !!!

چه فرق میکند ؟

باشی یا نباشی من با تو زندگی میکنم...

روزهایی که منتظر تلفن تو بودم خیلی بلند بودند...

هیچ وقت در پاییز

روزهایی به این بلندی ندیدم !

اشتباه از من بود ،

پر رنگ نوشته بودمت

به سختي پاك مي شوي !

ولي بالاخره پاكت ميكنم... 

امشب انگار قرص ها هم آلزايمر گرفتند...

لعنتيا يادشون رفته كه خواب آورند نه ياد آور

دروغ نيست اگر بگويم بدون تو...

زنده ماني ميكنم !

نه زندگاني

كاش آدم ها يكم جرات داشتن!

گوشي رو برمي داشتن و زنگ ميزدن و ميگفتن:

ببين، دلم واست تنگ شده!

واسه هيچ چيز ديگه اي هم زنگ نزدم...

 شب ها خوابم نمي برد

 از درد ضربات شلاق خاطرات روي قلبم !

 بي انصاف

 محكم زدي ،

 جايش مانده است...

نه با خودت چتر داشتي،

نه روزنامه

و نه چمدان...

از كجا بايد مي فهميدم مسافري !!!

خواستي ديگه نباشي ، آفرين

چه با اراده ! لعنت به دبستاني كه تو از درسهايش ،

فقط تصميم كبري را آموختي...

نه تنها تركت ميكنند...

حتي وقت رفتن با تمام پر رويي دستور مي دهند:

مواظب خودت باش...

به من مي گويد شاد بنويس،

نوشته هايت درد دارند.

و من بياد مردي مي افتم

كه با سازش

گوشه خيابان شاد ميزند !

اما با چشمان خيس...

نمايشگاه زده ام! بيا و تماشا كن...

تمام روزهاي نبودنت را آه كشيدم و با حسرت قاب گرفته ام!

به شوق ديدارت...

چه آب و جارويي

راه انداخته اند!

چشم ها و مژه هايم...